გამჭვირვალე ლორწოს გამოყოფა მამაკაცებში ურეთრიდან: ფიზიოლოგიური და პათოლოგიური

ქალებში სექსუალური ლტოლვის გაჩენას თან ახლავს სარძევე ჯირკვლების შეზეთვის გამოყოფა და შეშუპება. თუმცა, ყველამ არ იცის, რა იხსნება ძლიერი სქესის წარმომადგენლებში აგზნების დროს. მამაკაცებს შეუძლიათ სექსის დროს არა მხოლოდ სათესლე სითხის გამომუშავება, არამედ სპეციალური ლუბრიკანტიც, რომელიც ხელს უწყობს პენისის სრიალს ხახუნის დროს.

თუ მამაკაცებში არ არის შეზეთვა, როდესაც აღელვებულია, მაშინ ეს არის რეპროდუქციულ სისტემასთან დაკავშირებული რაიმე სახის პათოლოგიის სიმპტომი. ამ სითხის გამოყოფა ხელს უშლის მამაკაცის სასქესო ორგანოს დაზიანებას ვაგინალური შეღწევის დროს.

სხეულში ბევრი ჯირკვალი და უჯრედია, რომლებიც გამოყოფენ ლორწოს, მაგრამ - ფიზიოლოგიურად განსაზღვრული მიზეზების გარდა - მამაკაცებში ლორწოს გამოყოფა შეიძლება ასოცირებული იყოს დაავადებებთან, უპირველეს ყოვლისა შარდ-სასქესო სისტემის ან მამაკაცის სასქესო ორგანოების ანთებით დაავადებებთან, ასევე ზოგიერთთან. ნაწლავის პათოლოგიები.

ლორწოს გამოყოფა მამაკაცებში აღგზნებისას

ფიზიოლოგიური მოიცავს ლორწოს გამოყოფას მამაკაცებში აღგზნებისას. როდესაც მამაკაცის სასქესო ორგანო ერექციის მდგომარეობაშია, სპეციალური ლორწოვანი სეკრეცია გამომუშავდება წყვილი პატარა ეგზოკრინული ჯირკვლების - ბულბურეთრალური ან კუპერის მიერ. ისინი განლაგებულია პროსტატის ქვემოთ - უროგენიტალური დიაფრაგმის (diaphragma urogenitale) კუნთების სიღრმეში, პენისის ძირში, მის შიგნით გამავალ ურეთრამდე.

ამ ჯირკვლების ლორწოვანი სეკრეცია - ბლანტი კონსისტენციის უფერო გამჭვირვალე სითხე - არის პრეეაკულატი, ანუ წინასწარი ეაკულატი, რომელიც შედის ურეთრაში მასში სპერმის გათავისუფლებამდე (ეაკულაცია ან ეაკულაცია).

ეს სითხე შეიცავს გლიკოზამინოგლიკანებს (ლორწოს), L-ფრუქტოზას, სხვადასხვა ფერმენტებს, მაგრამ რაც მთავარია მის ტუტე რეაქციას (pH> 7, 2). კუპერის ჯირკვლების სეკრეციის ფუნქციაა ურეთრაში მჟავე შარდის კვალის განეიტრალება, ვინაიდან მჟავე გარემო არახელსაყრელია სპერმისთვის. საშო ასევე ჩვეულებრივ მჟავეა (pH = 4. 0-4. 2), ამიტომ ლორწოს გამოყოფა მამაკაცებში აღგზნებისას ატუტეებს ვაგინალურ გარემოს - სპერმის უკეთესი გადარჩენისთვის.

პრეეაკულატის რაოდენობა სხვადასხვა მამაკაცში მერყეობს (4-5 მლ-მდე), ზოგიერთში კი საერთოდ არ იწარმოება, ამიტომ, ექსპერტების აზრით, მისი „ნორმა" დადგენილი არ არის.

ლორწოს სეკრეცია მამაკაცებში შეიძლება გაიზარდოს ლორწოვანი სეკრეციის წარმოების გაზრდით ლიტრის ურეთრალური ჯირკვლების მიერ, რომლებიც მდებარეობს შიდა გარსის ეპითელიუმში ურეთრის მთელ სიგრძეზე. თუმცა მათი მთავარი ფუნქცია ლორწოს გამომუშავებაა, რომელიც შარდსადენს მჟავე შარდისგან იცავს.

შესაძლებელია თუ არა დაორსულება ლუბრიკაციაში მამაკაცებში? პრე-ეაკულატი შეიცავს სპერმაში არსებულ ზოგიერთ ქიმიურ ნივთიერებას, როგორიცაა ლიზოსომური ფერმენტ მჟავა ფოსფატაზა. მაგრამ ამავე დროს, მას აკლია სპერმის ისეთი მარკერი, როგორიც არის ფერმენტი გამა-გლუტამილ ტრანსფერაზა.

პრეეაკულაციური სითხიდან ორსულობის ალბათობის საკითხი შესწავლილია, მაგრამ საბოლოო პასუხი ჯერ არ არსებობს. ჟურნალ Human Fertility-ის მიხედვით, 2011-2016 წლებში ჩატარებული კვლევები. ბრიტანელმა ექიმების ჯგუფმა აღმოაჩინა ძალიან ცოტა სპერმა პრეეაკულაციის ნიმუშების 40%-ში, მაგრამ 37%-ში დაფიქსირდა ინდივიდუალური მოძრავი სპერმატოზოვა. ამიტომ არ გამორიცხოთ დაორსულების შესაძლებლობა წინასწარი ეაკულატისგან.

ლორწოს გამოყოფა ურეთრიდან მამაკაცებში

ლორწოს პათოლოგიური გამოყოფა მამაკაცებში შარდსაწვეთიდან შეიძლება მოხდეს რიგი დაავადებებით. მამაკაცებში ლორწოს გამონადენის ძირითადი მიზეზები ურეთრიდან ასოცირდება ურეთრიტთან (ურეთრის ანთება); ცისტიტი (შარდის ბუშტის ანთება; უროლიტიზი და პროსტატიტი (პროსტატის ჯირკვლის ანთება).

ურეთრიტის პათოგენეზს იწვევს სქესობრივი გზით გადამდები ინფექციები, როგორიცაა Chlamydia trachomatis, Trichomonas vaginalis, Neisseria gonorrhoeae, Ureaplasma urealyticum, Mycoplasma genitalium, ასევე ბაქტერიები Escherichia coli, Enterobacter spp. , K. ხოლო სტრეპტო- და სტაფილოკოკით გამოწვეული ინფექციური ურეთრიტი ხშირად ვითარდება შარდის ბუშტის კათეტერიზაციის შემდეგ ან ჰიგიენის ძირითადი წესების დარღვევის გამო.

კლინიკური სტატისტიკა მიუთითებს, რომ ურეთრის ანთების შემთხვევების ნახევარზე მეტი დაკავშირებულია ქლამიდიასთან; 25%-მდე - მიკოპლაზმით; 15-20% - ურეაპლაზმით; დაახლოებით 17% - ტრიქომონასთან. 5%-ზე ნაკლები მოდის მიკოზურ (კანდიდოზის) ურეთრიტზე. გონორეა და ურეთრის დაზიანება გონოკოკებით გამოვლენილია 22-37 წლის მამაკაცებში, დაახლოებით 420 შემთხვევაში 100000-ზე.

ურეთრიტის განვითარების რისკის ფაქტორები, რომელსაც თან ახლავს სხვადასხვა ინტენსივობის სეკრეცია: სქესობრივად აქტიური ასაკი, სექსუალური ურთიერთობის უხამსობა და მათი უსაფრთხოების უგულებელყოფა.

მამაკაცებში ცისტიტის პრევალენტობა შეფასებულია 0, 8%-ით, რაც ათჯერ ნაკლებია, ვიდრე ქალებში, მაგრამ მისი სიმპტომები პაციენტებში იგივეა: შარდში ლორწო ან ლორწოს-სისხლიანი გამონადენი შერწყმულია საკმაოდ მტკივნეულთან (წვასთან), მაგრამ მწირთან. შარდვა და ხშირი შარდვა.

ლორწოს გამონადენის მსგავსი სიმპტომები მამაკაცებში შარდის ბუშტში კენჭების წარმოქმნის შემთხვევაში, რასაც მოწიფული ასაკის მრავალი მამაკაცი აწყდება. უფრო მეტიც, როგორც უროლოგები აღნიშნავენ, ხშირად ჰიპერტროფიული პროსტატის მიერ შეკუმშული ურეთრალური არხის სტრიქტურა ხელს უწყობს შარდის სტაგნაციას და კენჭების წარმოქმნას.

შესაძლებელია თეთრი ლორწოს გამოყოფა მამაკაცებში - ბაქტერიული ქრონიკული პროსტატიტის დროს ჩირქის შერევისას, რომელიც ყველა შემთხვევის არაუმეტეს 10%-ს შეადგენს (ყველაზე გავრცელებული პათოგენებია Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella spp. ). სხვათა შორის, ექიმთან მისული მამაკაცების დაახლოებით 12%-ს არ აღენიშნება პროსტატიტის სიმპტომები, მაგრამ მათი სპერმის შემადგენლობაში აღმოჩენილია ჩირქოვანი ნაზავი და სისხლის ანალიზის შედეგების მიხედვით, იზრდება ლეიკოციტების დონე.

არაჩირქოვანი რძისფერი ლორწოს გამოყოფა შესაძლებელია პროსტორეის დროს - პროსტატის ჯირკვლის პათოლოგიური სეკრეცია მისი ატონიით, რომელიც დაკავშირებულია ან ზედმეტად აქტიურ სექსუალურ ცხოვრებასთან, ან მამაკაცში არაბაქტერიული ქრონიკული პროსტატიტის არსებობასთან.

მამაკაცებში ანუსისგან ლორწოს გამოყოფა

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ინფექციების ან მისი ხშირი გაღიზიანების დროს, ნაწლავის ტრაქტის შიდა გარსის თასის სეკრეტორული უჯრედები იწყებენ ჭარბი რაოდენობით ლორწოს გამომუშავებას, რომელიც გამოიყოფა სწორი ნაწლავის მეშვეობით.

ძირითადი დაავადებები, რომლებშიც მამაკაცებში ანუსიდან ლორწოს გამონადენი ხდება, არის წყლულოვანი კოლიტი და პროქტიტი.

წყლულოვანი კოლიტის დროს წყლულები წარმოიქმნება მსხვილი ნაწლავისა და სწორი ნაწლავის ლორწოვანი გარსის ანთებითი კერების ადგილზე. პაციენტები უჩივიან არა მარტო ანუსის ლორწოვან გამონადენს, არამედ დაღლილობას, ძალის დაკარგვას, მადის დაკარგვას და პერიოდულ რექტალური სისხლდენას. წყლულოვანი კოლიტის ზუსტი მიზეზი უცნობია, მაგრამ ექიმების უმეტესობა თვლის, რომ მისი პათოგენეზი მდგომარეობს იმუნური სისტემის არანორმალურ რეაქციაში კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ბაქტერიებზე. წყლულოვანი კოლიტის სისტემურ ხასიათზე მიუთითებს გამოვლინებები, რომლებიც არ არის დაკავშირებული ნაწლავებთან: ტკივილი სახსრებში; წყლულები პირის ღრუს ლორწოვან გარსზე, კანზე და კანქვეშა ქსოვილში; ვენებში სისხლის შედედების წარმოქმნა; ნაღვლის ბუშტის, ღვიძლის ანთება და ა. შ.

პროქტიტის განვითარების მიზეზები - სწორი ნაწლავის ლორწოვანი გარსის ანთება - ყველაზე ხშირად ასოცირდება ინფექციასთან და მის სიმპტომებს შორისაა: სწორი ნაწლავის ლორწოს სეკრეცია, სისხლდენა, ტკივილი (ლოკალიზებულია მუცლის ქვედა ნაწილში და პერინეუმში, გამოსხივება ზურგის ქვედა ნაწილში. და კოქსიქსი), ნაწლავის კედლებზე ზეწოლის შეგრძნება, დეფეკაციის ხშირი ცრუ სურვილი, დიარეა და/ან ყაბზობა.

ვის მივმართო?

უროლოგი, პროქტოლოგი.

ლორწოს სეკრეციის დიაგნოზი მამაკაცებში

მამაკაცებში შარდსადენიდან ლორწოს გამოყოფისას დიაგნოზი მოიცავს ანამნეზის მონაცემებს, სისხლის ანალიზს (ზოგადი, ELISA, PCR); შარდის ზოგადი, ბიოქიმიური და ბაქტერიოლოგიური ანალიზები; ნაცხი ურეთრიდან.

ინსტრუმენტული დიაგნოზი ტარდება შარდსასქესო ორგანოების ულტრაბგერით.

სწორი ნაწლავიდან ლორწოვანი გამონადენის შემთხვევაში პროქტოლოგები ატარებენ მას ხელით გამოკვლევას, უნიშნავენ სისხლის, შარდისა და განავლის ანალიზს, ასევე იღებენ ნაცხს ანუსიდან ბაქტერიული კულტურისთვის.

ინსტრუმენტული დიაგნოსტიკის მეთოდებიდან გამოიყენება: სიგმოიდოსკოპია (რექტოსკოპია), კოლონოსკოპია, რენტგენი და მუცლის ღრუს ულტრაბგერა.

დიფერენციალური დიაგნოზი

იმის გათვალისწინებით, რომ ამ სიმპტომების გამოვლენის რამდენიმე მიზეზი არსებობს, აუცილებელია დიფერენციალური დიაგნოზი, რომელიც ტარდება კომპიუტერული ან მაგნიტურ-რეზონანსული ტომოგრაფიის გამოყენებით.

ლორწოს გამონადენის მკურნალობა მამაკაცებში

ინფექციური ურეთრიტის მქონე მამაკაცებში ლორწოს სეკრეციის ეფექტური მკურნალობა უზრუნველყოფილია ანტიბაქტერიული პრეპარატების გამოყენებით.

წყლულოვანი კოლიტის სამკურნალოდ გამოიყენება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები: რექტალური სუპოზიტორები შეჰყავთ სწორ ნაწლავში (1-2 სუპოზიტორია) დღეში სამჯერ.

პროქტიტის მკურნალობა დამოკიდებულია ანთების მიზეზზე. ბაქტერიებით გამოწვეულ პროქტიტს ჩვეულებრივ მკურნალობენ ანტიბიოტიკებით. თუ პროქტიტი გამოწვეულია ნაწლავის ანთებითი დაავადებით, შესაძლოა საჭირო გახდეს ანთების კონტროლის მედიკამენტები ან ოპერაცია.

შედეგები და გართულებები

ექსპერტები უწოდებენ დაავადების ასეთ შედეგებს და გართულებებს, როდესაც მამაკაცებს აქვთ ლორწოს გამოყოფა შარდსადენიდან:

• სათესლე ბუშტუკების ანთება (ვეზიკულიტი);
• ეპიდიდიმიტი - ეპიდიდიმის ანთება (მისი ობსტრუქციის მაღალი ალბათობით);
• ბულბურეთრალური ჯირკვლების ანთება (კუპერიტი) და მათი შესაძლო შეუქცევადი დისფუნქცია;
• დარღვეული სპერმატოგენეზი, ანორგაზმია, დისპარეუნია, სექსუალური დისფუნქცია და უნაყოფობა.

გარდა ამისა, პროსტატის ანთება სავსეა ადენომით ან პროსტატის ადენოკარცინომით.

არასპეციფიკური წყლულოვანი კოლიტის ყველაზე საშიში შედეგებია მსხვილი ნაწლავის ან სწორი ნაწლავის კედლების პერფორაცია (ფისტულების წარმოქმნით), ნაწლავური სისხლდენა დიდი სისხლის დაკარგვით და ონკოლოგიის განვითარება (კოლორექტალური კიბო). და პროქტიტის თანმხლები მნიშვნელოვანი ლორწოვანი სეკრეციით, ხდება პერიანალური რეგიონის გაღიზიანება, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს კანის მაცერაცია, ანალური ნაპრალის გამოჩენა, ქავილი, წვა და ტკივილი დეფეკაციის დროს.

პრევენცია

პროსტატიტის პროფილაქტიკად ითვლება შარდის ბუშტისა და ნაწლავების დროული გათავისუფლება; აქტიური ცხოვრების წესი (მათ შორის ინტიმური თვალსაზრისით, მაგრამ მხოლოდ დაცული სექსით); პირადი ჰიგიენის წესების დაცვა; ჯანსაღი კვება, ასევე ყველა მავნე ჩვევისგან თავის დაღწევა. თუმცა, ეს რეკომენდაციები შესაფერისია თითქმის ნებისმიერი დაავადებისთვის, შესაბამისად, პროსტატის პრობლემების წარმოქმნის პრევენციის საკითხში მედიცინას ჯერ კიდევ არ შესთავაზა არაფერი უფრო კონკრეტული.

პროგნოზი

ექიმები არ აძლევენ პროგნოზს რაიმე სიმპტომის განვითარებაზე (და ლორწოს პათოლოგიური გამოყოფა მამაკაცებში - ურეთრიდან ან ანუსიდან - ეხება სიმპტომებს) დაავადების გამომწვევი დაავადებისგან იზოლირებულად.

და თუ ურეთრის ინფექციები, ექიმის დანიშნულების დაცვით, განიკურნება, მაშინ წყლულოვანი კოლიტის მქონე პაციენტებს მხოლოდ სიცოცხლის განმავლობაში შეუძლიათ კონტროლი, ცდილობენ თავიდან აიცილონ რეციდივები.